Zaburzenia snu u kobiet

Na problemy ze snem cierpi zdecydowanie więcej kobiet niż mężczyzn. Ponad 50% Polek uskarża się na kłopoty związane ze snem, a u ponad 20% z nich występują: budzenie się w ciągu nocy i problem z ponownym zaśnięciem, kłopoty z zaśnięciem, budzenie się o zbyt wczesnej porze oraz uczucie zmęczenia mimo przespania odpowiedniej ilości godzin (badania TNS OBOP, 2005).

W wieku dziecięcym i młodzieńczym płeć nie ma znaczącego wpływu na sen. Dziewczynki śpią dłużej i zasypiają wcześniej. U chłopców zaś częściej występują takie problemy jak parasomnie (np. moczenie nocne, mówienie przez sen, koszmary, lęki nocne, zgrzytanie zębami), hipersomnia (senność mimo przesypiania nocy, przedłużanie się snu) i sen przerywany (epizody częstego budzenia podczas snu).

W wieku młodzieńczym dziewczęta śpią dłużej, są bardziej senne, natomiast chłopcy częściej się wybudzają podczas snu.

W wieku dojrzałym na głębokość i przebieg snu u kobiet prawdopodobnie mają wpływ fazy stężenia progesteronu i estrogenów. Choć nie ma niezbitych dowodów na istnienie związku między nasileniem bezsenności a zmianą stężenia owych hormonów, zaobserwowano działanie uspokajające i nasenne progesteronu oraz wspomniane wyżej zmniejszenie liczby wybudzeń i wzbudzeń oraz wydłużanie całkowitego czasu snu pod wpływem estrogenów. W drugiej połowie cyklu, w wyniku działania nasenno-uspokajającego progresteronu u kobiet wydłuża się faza NREM, a skraca REM.

Wpływ hormonów na sen

Progesteron działa kojąco i nasennie. Wydłuża sen głęboki NREM. Ze zwiększeniem poziomu zaburzeń snu wiąże się niskie stężenie>