Czy można zapobiec krótkowzroczności?

Krótkowzroczność jest uważana za globalny problem społeczny. Szacuje się, że aktualnie liczba osób z krótkowzrocznością na świecie wynosi około 2,6 mld i oczekuje się jej wzrostu do blisko 5 mld w 2050 roku.

Wzrasta również częstość występowania wysokiej krótkowzroczności (≥ - 6 D) będącej czynnikiem ryzyka chorób narządu wzroku takich jak zaćma, jaskra, czy odwarstwienie siatkówki, które mogą prowadzić do nieodwracalnej utraty wzroku.

W listopadzie 2022 roku na łamach Ophthalmology opublikowano wyniki prospektywnego badania randomizowanego z zastosowaniem klasteryzacji, którego celem była ocena wpływu czasu spędzanego na zewnątrz u dzieci w wieku 6-9 lat bez krótkowzroczności na wystąpienie krótkowzroczności (ekwiwalent sferyczny ≥-0,5 D) oraz długość osiową gałki ocznej po 2 latach. Dzieci zostały losowo przydzielone do jednej z grup. W grupie kontrolnej (n=2037) dzieci kontynuowały swoją codzienną aktywność. W grupach badanych I (n=2329) i II (n=1929)  zwiększono czas aktywności na dworze  odpowiednio o 40 i 80 minut.

Stosowanie się do zaleceń było oceniane i raportowane w pierwszym roku przez niezależnego badacza. W drugim roku mierzono czas spędzany na dworze oraz natężenie światła (Lux) przy użyciu zegarka z czujnikiem światła.

Skorygowane ryzyko wystąpienia krótkowzroczności w grupach badanych I i II było obniżone odpowiednio o 16% i 11% w porównaniu z grupą kontrolną. Skumulowana zmiana ekwiwalentu sferycznego>