Jak leczyć nadciśnienie tętnicze u pacjentów z czynnikami ryzyka jaskry?

Jaskra jest jedną z głównych przyczyn nieodwracalnej ślepoty na świecie. Mimo iż jest to choroba wieloczynnikowa jej leczenie skoncentrowane jest na obniżaniu ciśnienia wewnątrzgałkowego – jedynego modyfikowalnego czynnika ryzyka. Na ryzyko wystąpienia oraz progresję neuropatii jaskrowej mogą mieć również wpływ choroby ogólnoustrojowe oraz stosowane leki.

W marcu ukazał się przegląd badań z metaanalizą, w których oceniano związek między stosowaniem różnych grup leków hipotensyjnych a występowaniem jaskry i wzrostem ciśnienia wewnątrzgałkowego. Oceniano wpływ β-blokerów, antagonistów kanałów wapniowych, inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE-I), antagonistów receptora angiotensyny (sartany) oraz diuretyków.

Przegląd obejmował 11 badań. W 3 badaniach punktem końcowym było ciśnienie wewnątrzgałkowe, w 8 badaniach skupiono się na prospektywnej ocenie ryzyka wystąpienia jaskry.

Badania wykazały, że stosowanie antagonistów kanałów wapniowych zwiększa szansę wystąpienia jaskry (iloraz szans [OR]: 1,13; 95% CI: 1,03- 1,24). W grupie osób leczonych doustnymi β -blokerami iloraz szans wystąpienia jaskry wynosił 0,83 (95% CI: 0,75-0,92). Ta grupa leków powodowała również obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. Stosowanie ACE-I, sartanów oraz diuretyków nie miało wpływu na ryzyko wystąpienia jaskry oraz ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Autorzy publikacji podkreślają, że najbardziej spójne dane dotyczą związku między stosowaniem β-blokerów a rozwojem jaskry. W 6 spośród 7 badań iloraz szans wystąpienia jaskry był mniejszy niż 1 w grupie osób stosujących β-blokery. W 4 spośród 7>