Semaglutyd w leczeniu pacjentów uzależnionych od alkoholu?

W ostatnim wydaniu JAMA Psychiatry ukazały się wyniki badania oceniającego stosowanie semaglutydu u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu (Once-Weekly Semaglutide in Adults With Alcohol Use Disorder. A Randomized Clinical Trial).

Wczesne obserwacje i dowody przedkliniczne wskazywały na to, że agonisty receptora peptydu glukagonopodobnego 1 (GLP-1) mogą zmniejszać głód alkoholu i jego spożycie u dorosłych z zespołem uzależnienia od alkoholu.

Przeprowadzono randomizowane, podwójnie zaślepione badanie 2. fazy obejmujące 9 tygodni leczenia ambulatoryjnego. 48 pacjentów z zespołem uzależnienia od alkoholu otrzymywało podskórnie semaglutyd (w dawce: 0,25 mg/tydz. przez pierwsze 4 tyg., następnie 0,5 mg/tydz. przez 4 tyg. i 1 mg w ostatnim tyg.) lub placebo podczas cotygodniowych wizyt w klinice. Z każdym uczestnikiem przeprowadzono dwie sesje stacjonarne - przed oraz po leczeniu (pomiędzy 8. a 9. tygodniem obserwacji) - oceniające zdolność do powstrzymywania się od przyjmowania alkoholu.

Wyniki

Semaglutyd w małych dawkach zmniejszał ilość spożywanego alkoholu podczas sesji samodzielnego przyjmowania alkoholu po zakończeniu leczenia, wykazując średnią lub dużą wielkość efektu w przeliczeniu na gramy spożytego alkoholu (β, −0,48; p = 0,01) i szczytowe stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu (β, −0,46; p = 0,03).
Leczenie semaglutydem nie miało wpływu na średnią liczbę drinków wypijanych w ciągu dnia kalendarzowego ani na liczbę dni picia, ale znacząco zmniejszyło liczbę>