Tarczycowe perturbacje

Jak wiadomo, zaburzenia czynności gruczołu tarczycowego są dobrze znanym czynnikiem zwiększającym ryzyko chorób kości, w tym złamań. Podwyższone poziomy hormonów tarczycy w przypadku jawnej nadczynności tarczycy przyspieszają resorpcję kości.
Istnienie niedoczynności tarczycy wiąże się ze zmniejszoną resorpcją kostną i prawidłową, bądź nieznacznie zwiększoną masą kostną. Pozornie większe ryzyko złamań można wytłumaczyć zmniejszoną przebudową kości oraz występowaniem chorób współistniejących u pacjentów cierpiących na niedoczynność tarczycy.

W czasopiśmie JAMA Network Open opublikowano wyniki wieloletniego, prospektywnego badania kohortowego AIRC (The Atherosclerosis Risk in Communities), w którym oceniono związek endogennych subklinicznych zaburzeń tarczycy ze zwiększonym ryzykiem dysfunkcji kostnych wśród dorosłych Amerykanów rasy białej, bądź czarnej. Rozpoczęto je w 1987 roku, brały w nim udział osoby w wieku od 45 do 64 lat. W trakcie drugiej wizyty (lata 1990-1992) zmierzono poziom hormonów tarczycy i wykluczono osoby z historią złamań, przyjmujące jakiekolwiek leki na tarczycę oraz te z nieprawidłowym poziomem wolnej tyroksyny. Spośród 15792 pierwotnych uczestników, w badaniu pozostało 10946 osób.

Subkliniczne zaburzenia czynności tarczycy zdefiniowano jako nieprawidłowy poziom TSH przy prawidłowym poziomie wolnej tyroksyny. Wartości referencyjne w eutyrozie określono jako poziom TSH 0,56 - 5,1mlU/L i FT4 0,85 – 1,4ng/dL. Subkliniczna niedoczynność obejmowała poziom TSH wyższy niż 5.1mlU/L, a subkliniczna nadczynność poziom TSH niższy niż 0,56mlU/L>