Co nowego w leczeniu PCOS?

Zespół policystycznych jajników jest najczęstszym zaburzeniem endokrynologicznym występującym u kobiet w okresie rozrodczym. Szacuje się, że dotyczy od 6 do 21% kobiet w okresie rozrodczym, w zależności od kryteriów diagnostycznych. PCOS jest chorobą wieloczynnikową charakteryzującą się hiperandrogenizmem, zaburzeniami owulacji, policystycznymi jajnikami z towarzyszącymi zaburzeniami metabolicznymi, takimi jak insulinooporność i otyłość.

Mechanizm patogenetyczny PCOS nadal nie jest dokładnie poznany. Ostatnie badania sugerują, że czynniki genetyczne i środowiskowe, stres oksydacyjny, przewlekły proces zapalny o nieznacznym nasileniu, dysfunkcja mitochondriów oraz zaburzenia metaboliczne zaburzają prawidłową czynność jajników. Za poważny czynnik patogenetyczny hiperandrogenizmu oraz niepłodności w przebiegu PCOS uważa się insulinooporność (IR) i kompensacyjną hiperinsulinemię (HI). IR i HI występują u 65–95% kobiet z PCOS, w tym znacznie częściej u kobiet z nadwagą i otyłością, oraz u ponad połowy kobiet z prawidłową masą ciała. Kobiety z PCOS i IR mają podwyższone ryzyko niepowodzeń ciąży oraz wystąpienia cukrzycy typu 2, zespołu metabolicznego i powikłań sercowo-naczyniowych.

Autorzy opublikowanego w Journal of Ovarian Research przeglądu skupili się na najnowszych odkryciach dotyczące udziału IR w powstaniu PCOS oraz nowych metodach jej leczenia.

Insulinooporność u kobiet z PCOS wpływając na metabolizm w przysadce mózgowej i jajnikach odpowiada za zaburzenia płodności. U kobiet z PCOS wysoki poziomu insuliny i>