Zastawka mitralna - wprowadzenie teoretyczne

Zastawka mitralna

3.1 Anatomia echokardiograficzna zastawki mitralnej

Funkcja zastawki mitralnej zależna jest od prawidłowej budowy płatków, pierścienia mitralnego, strun ścięgnistych, mięśni brodawkowatych, ale także morfologii i funkcji lewej komory i lewego przedsionka. Ocena echokardiograficzna wymaga uwidocznienia wszystkich tych składowych w różnych projekcjach, z których w echokardiografii przezklatkowej najważniejsze to projekcje przymostkowe w osi długiej i krótkiej (Ryc. 1) oraz projekcje koniuszkowe.

Rycina 1 Obraz zastawki mitralnej w przezklatkowym badaniu echokardiograficznym w projekcji przymostkowej w osi długiej (A) i osi krótkiej (B).

AML - płatek przedni i jego segmenty: A1, A2, A3; PML - płatek tylny z segmentami: P1, P2, P3; ALC - spoidłoprzednio-boczne; PMC - spoidło tylno-przyśrodkowe; RV - prawa komora, LV - lewa komora, Ao asc - aortawstępująca, LA - lewy przedsionek

Szczegółowa ocena morfologii zastawki mitralnej wymaga jednak wykonania badania przezprzełykowego. Szczególnie przydatne są cztery projekcje środkowoprzełykowe: czterojamowa (0°), komisuralna (około 55°), dwujamowa (około 90°) i trzyjamowa (około 140°), umożliwiające wizualizację tych samych segmentów płatków, które są widoczne w analogicznych projekcjach koniuszkowych w echokardiografii przezklatkowej, ale dzięki znacznie lepszej jakości obrazu ocena ich morfologii jest dokładniejsza. Znaczną ilość dodatkowych informacji wnosi wykorzystanie techniki trójwymiarowej, pozwalając na jednoczesne uwidocznienie wszystkich segmentów płatków (Ryc. 2).
Zastawka mitralna>